Кога за прв пат го видов одговорот на прашањето - Што е тоа демократија? ме натера да се насмеам и отворено да признаам дека е така, баш така т.е: - Демократија е слобода сами да си ги избираме диктаторите. Денеска повторно ја прочитав истава работа и овој пат освен што се насмеав неможев, а да не почувствувам огромно жалење. Жалење за себе и сите околу мене кои веруваат во постоењето на демократијата во состојба владеење на народот. Иронична, но многу вистинита е всушноост таа дефиниција, а ние оваа вистина ја среќаваме секојдневно, било во пишана, било во говорна форма, и слепо продолжуваме да се бориме за нашата демократија. Па за која демократија ние се бориме? За слободата да го избереме нашиот владетел кој од секогаш единствено што правел е узурпација на нас, обичните смртници. Демократија си гледа само тој самиот и тоа онаква каква ние не ја познаваме. Целосна, апсолутна слобода во своите делувања и воедно, нас ни ги затвора очите доволно за да продолжиме да се бориме за таа „негова“ демократија. Зборувам за онаа добро позната ситуација на „розови очила“.
Мислите ме окупираат цел ден, а знам дека утре и јас како и сите вие ќе продолжиме кон исполнувањето на нашите демократски принципи и начела кои неминовно ќе не донесат во унијата на европските држави, основоположници на демократијата. А, се извинувам, која демократија? Онаа што ни дава слобода да си ги бираме диктаторите, или онаа вистинската, народот владее, ако воопшто вторава постои.
Довидување до следното почитување на демократското право и слободен избор, слободен живот, слободен говор.
No comments:
Post a Comment