Македонија стана факултетска земја. Скоро во секој град никнаа универзитети и студии, се со цел да се растерети главниот град и да се олесни процесот на секојдневно патување до Скопје или пак сместување под наем. Би се рекло дека се грижиме за нашата иднина, образовани млади генерации во чии раце потоа ќе биде државата и нејзиниот напредок.
А знаеме ли што ни пружаат факултетите? Ни пружаат ли задоволителна подготовка со која ќе го продолжиме патот кон светот на вработувањата? Изгледите се следни: завршуваме факултет, тражиме вработување, со гооолемо мачење ќе го најдеме и што следува потоа? Уште едно предавање од најмалку неколку месеци за тоа што всушност ние ќе работиме. Да, добиваме часови како да го работиме тоа за што сме завршиле факултет, затоа што, тоа што факултетите ни го пружиле не е воопшто доволно.
Пракса по факултетите нема, а таму каде што има, тоа е минимално и повторно по вработувањето се среќаваме со непознат свет. Неминовно е сега да го поставиме прашањето зошто трошиме време и пари на факултетското образование? Драги мои јас го немам одговорот на ова прашање. Изминаа моите факултетски денови, јас се вработив и верувале или не, учев работи кои воопшто и не биле спомнати на мојот факултет, а камоли изучени. Тие работи се, ни помалку ни повеќе, туку оние најбитните за една професија, тие работи ја сочинуваат таа професија. Тоа со сигурност знам дека не е моја вина.
Верувам дека има и такви кои воопшто нема да се сложат со оваа горенаведена ситуација, а богами и јас ќе кажам дека има институции на кои рака ќе им пружам за се што им пружаат на своите студенти. Но, таквите можеме да ги изброиме на прсти, за жал.
Можеби иднината ќе покаже дека само требало време да помине за да си дојдат работите на свое место, инаку тоа што е сегашност, единствено што ветува е квантитет и никако квалитет.
No comments:
Post a Comment